Κύριε Σκανδάλη, υπάρχει κάποια συνταγή επιτυχίας στην αρχιτεκτονική; Στη δική σας τουλάχιστον, αφού και τα 2 ξενοδοχεία του ομίλου που δημιουργήσατε απέσπασαν από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας τους πολύ σημαντικές διεθνείς διακρίσεις;

Σίγουρα, είμαι πολύ περήφανος όπως και όλη η ομάδα του ομίλου για τις όλες αυτές τις διεθνείς διακρίσεις και τα βραβεία, που αποσπάσαμε. Όμως νομίζω ότι στην αρχιτεκτονική δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή επιτυχίας. Θεωρητικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι η αναφορά στην ιστορία του τόπου. Πιστεύω ότι τα κτίρια οφείλουν να «φυτρώνουν» μέσα από το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον και όχι να εγκαθίστανται ως αλεξιπτωτιστές. Προσωπικά, το πρώτο πράγμα που κάνω όταν ξεκινάω μία αρχιτεκτονική μελέτη είναι να διερευνήσω το φυσικό περιβάλλον, την ιστορία του τόπου, τις κλίσεις του εδάφους, τον προσανατολισμό κλπ. Τώρα, όσον αφορά την προσέγγισή μου αυτή θα τη χαρακτήριζα glocal, ένα πάντρεμα στοιχείων global και local, μαζί.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η ουσία της αρχιτεκτονικής;

Αναμφισβήτητα, η κατοίκηση. Ο άνθρωπος υπάρχει εφόσον κατοικεί. Αρα το έναυσμα για την αρχιτεκτονική είναι η επίτευξη της μεγαλύτερης σωματικής άνεσης, μέσω βιοκλιματικών συνθηκών, που οδηγεί στην ψυχική ανάταση. Το ένα προϋποθέτει το άλλο. Αν το ταβάνι στάζει νερά δεν γίνεται να έχουμε σωματική άνεση. Αφού λοιπόν διασφαλίζεται η σωματική άνεση, η αρχιτεκτονική μέσω της ποιότητας που προσφέρει και περνώντας μέσα από την ιστορία του τόπου οδηγεί στην ψυχική ανάταση και μας κάνει ευτυχισμένους. Αν σταματούσαμε στη σωματική άνεση, θα είχαμε να κάνουμε μόνο με οικοδομική και όχι με αρχιτεκτονική. Βέβαια, η αρχιτεκτονική πέρα από την αισθητική, έχει να κάνει και με τις οικονομίες κλίμακας. Την επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερων στόχων, με τη σπατάληση λιγότερων μέσων και ενέργειας, που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την περίοδο της κρίσης, που βιώνουμε. Η φύση έχει προνοήσει, άρα θα πρέπει να κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, που μας υποδεικνύει.

Πιστεύετε ότι τελευταία χρόνια η αρχιτεκτονική έχασε τον προσανατολισμό της;

Ειδικότερα την τελευταία 15ετία, υπήρξε ένας ασφυκτικός εναγκαλισμός της αρχιτεκτονικής με τη γλυπτική. Επί της ουσίας, είδαμε μία σύγχυση μεταξύ της αρχιτεκτονικής -που έχει ως κέντρο την κατοίκηση-, με τη γλυπτική και τη ζωγραφική -που έχουν ως πυρήνα την παράσταση. Είδαμε έργα με αποκλειστικά γλυπτικές και όχι αρχιτεκτονικές ποιότητες, τα οποία απομάκρυναν τον άνθρωπο από την αρχιτεκτονική. Υπάρχουν τέλεια γλυπτά αριστουργήματα, τα οποία όμως δεν μπορούν να κατοικηθούν. Ο Γερμανός φιλόσοφος Martin Heidegger στο βιβλίο του “Κτίζειν κατοικείν σκέπτεσθαι”, το έχει περιγράψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. «Οταν μπαίνεις σε έναν χώρο με γλυπτική προσέγγιση αισθάνεσαι ανέστιος, δηλαδή χωρίς εστία».

Ενα κτίριο έχει κατά μέσο όρο 300 χρόνια ζωής, άρα προσδιορίζει και συνδιαμορφώνει την αισθητική του μέλλοντος.

Το Domes of Elounda βρίσκεται απέναντι από τη Σπιναλόγκα και έχει σημαντικές αναφορές σε αυτή. Εντύπωση προκαλούν όμως και οι θόλοι. Τι εισπράττει ο επισκέπτης του;

Η Σπιναλόγκα είναι μία συγκεκριμένη ιστορική παρουσία, όπου κυριαρχούν οι ενετικές οχυρώσεις. Το κεντρικό κτίριο του Domes συνδιαλέγεται με τις ενετικές οχυρώσεις της Σπιναλόγκα, έχοντας και αυτό έναν «αμυντικό» χαρακτήρα και συμπληρώνοντας με τις αιχμές του, τις γραμμές του ενετικού οχυρού. Οσο για την τυπολογία των θόλων, παλαιότερα ήταν ευρύτερα διαδεδομένοι στην Κρήτη με την ονομασία κουμπέδες. Τώρα ξαναεισαγάγονται σαν ξεχασμένοι παλιοί συγγενείς.
Βέβαια η παρουσία των τρούλων ήταν διευρυμένη γενικότερα στη μεσογειακή παράδοση, στο νησάκι Σαρία που βρίσκεται απέναντι ακριβώς από τη Βόρεια άκρη της Καρπάθου, στη Σαρδηνία, στη Νότια Γαλλία, στη Βόρεια Αφρική. Η τυπολογία του τρούλου ήταν ενταγμένη στο χώρο κατοίκησης.
Οσο για το ερώτημά σας, τι εισπράττει ο επισκέπτης του Domes of Elounda, θα σας έλεγα ποιότητες κατοίκησης. Καταρχήν, σωματική άνεση διαμέσου της λειτουργικότητας και επάρκειας των χωρών και του βιοκλίματος και οδηγείτε αναπόφευκτα στην ψυχική ανάταση, διαμέσου της υλικότητας των επιφανειών, του έντονου πράσινου και των φυτεύσεων, του υγρού στοιχείου και της πολιτισμικής εγγύτητας των χώρων με τη Σπιναλόγκα και τις ενετικές οχυρώσεις.

Η φιλοσοφία του Domes Noruz Chania είναι διαφορετική;

Ναι φυσικά, γιατί το Noruz βρίσκεται πολύ κοντά στα Χανιά, οπότε υπάρχει η εγγύτητα με την πόλη. Αρα μεταλαμπαδεύει τα χαρακτηριστικά της, με τη χρήση φυσικών υλικών όπως: κρητικός πωρόλιθος, ευρεία χρήση του ξύλου, φυσικές αποχρώσεις από το περιβάλλον τοπίο, εξοπλισμοί που συμμετέχουν στην ατμόσφαιρα αυτή, κ.α.
Παράλληλα, η υιοθέτηση της τυπολογίας της θολοσκεπούς μονόχωρης αίθουσας που χαρακτηρίζει τα πετρόκτιστα νεώρια –τα βενετσιάνικα αρσενάλια- της πόλης των Χανίων, έδωσε στο Noruz τη σύνδεση με την πολεοδομική αρχιτεκτονική ταυτότητα του τόπου, ενσωματώνοντας, την ίδια στιγμή, δημιουργικά τις σύγχρονες ανάγκες κατοίκησης.

Πώς επιλέγουν οι επισκέπτες ένα ξενοδοχείο;

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες επισκεπτών. Οι μυημένοι που κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Αυτοί που λειτουργούν αισθαντικά και επιλέγουν με βάση τα συναισθήματα και τις ευαισθησίες τους.
Και εκείνοι, που ακολουθούν τις τάσεις της μόδας και δεν μπορούν δυστυχώς να εξασφαλίσουν την ψυχική ανάταση.